زمینه و هدف: خیاطی از جمله مشاغلی است که شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن بالاست. شرایط ایستگاه کار خیاطی بهگونهای است که خیاطان را با آسیبهای اسکلتی عضلانی در نواحی مختلف بدن، بهویژه درد در گردن، شانه و قسمت فوقانی پشت و حتی کمر مواجه کرده است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ایستگاه کاری طراحیشده برای خیاطی با در نظر گرفتن نتایج مطالعات گذشته بر عضلات گردن و شانه کاربران به کمک الکترومیوگرافی است. روشکار: در مطالعه تحلیلی-مداخلهای حاضر، میزان فعالیت چهار عضله سطحی گردن و شانه (عضلات جناغی چنبری، دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی، دلتوئید خلفی) 33شرکتکننده (زن و مرد) با استفاده از الکترومیوگرافی در دو ایستگاه کاری طراحیشده جدید و متداول با هم مقایسه شدند. یافتهها: میزان فعالیت عضلات در دو ایستگاه کاری جدید و متداول، اختلاف معنیداری دارد (،)P <0/05 اما میان حالتهای مختلف ایستگاه کاری جدید تفاوت معنیداری وجود ندارد. نتیجه گیری: هر چهار عضله در ایستگاه کاری جدید در مقایسه با ایستگاه کاری متداول فعالیت کمتری دارند؛ بدین معنی که ایستگاه کاری طراحی شده توانسته است فعالیت عضلات گردن و شانه را هنگام کار کاهش دهد
