ابراهیم صالحی عمران

هدف: یکی از چالش‌های اساسی در حوزه آموزش‌های مهارتی در ایران، ارائه جداگانه این آموزش‌ها توسط دو دانشگاه فنی و حرفه‌ای و علمی کاربردی است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تجمیع این دو دانشگاه بر بهبود کارایی، اثربخشی، و پاسخگویی بهتر به نیازهای نیروی انسانی جامعه انجام شده است. روش‌شناسی: در این مقاله از رویکرد تحلیلی استفاده شده است. اطلاعات به دست آمده از منابع آموزشی و بازار کار در ایران مورد بررسی قرار گرفته و مزایا و چالش‌های ارائه مجزای آموزش‌های عالی مهارتی در دو دانشگاه ارزیابی شده است. تحلیل‌ها بر اساس داده‌های کیفی و منابع موجود انجام شده است. نتیجه‌گیری و پیشنهادات: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که تجمیع دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای و علمی کاربردی منجر به افزایش کارایی، اثربخشی و کیفیت آموزش‌های عالی مهارتی خواهد شد. این تجمیع همچنین به بهبود تطابق آموزش‌ها با نیازهای بازار کار و افزایش پاسخگویی به تقاضای نیروی انسانی می‌انجامد. پیشنهاد می‌شود که در فرآیند تجمیع، هماهنگی با نهادهای اقتصادی، صنعتی، کشاورزی و خدماتی تقویت شود و بخش‌های خصوصی و کارفرمایان به عنوان ذینفعان اصلی در برنامه‌ریزی آموزش مهارت‌ها مشارکت داشته باشند. نوآوری و اصالت: این مطالعه تحلیل جامعی از ادغام دو دانشگاه بزرگ مهارتی در ایران ارائه می‌دهد. نوآوری این پژوهش در تأکید بر هم‌راستایی آموزش‌های مهارتی با اطلاعات بازار کار و نیازهای نیروی انسانی و تأثیر مثبت تجمیع در افزایش بهره‌وری و کیفیت آموزش‌های عالی مهارتی است