انتخاب استاد راهنمای پایاننامه یکی از انتخابهای بسیار مهم و بحرانی دوره دکتری است. دانشجویان معمولاً با در نظرگرفتن معیارهایی از قبیل شهرت علمی استاد راهنما، تعداد پایان‌نامه‌های راهنمایی شده، نظارت مستمر و غیره استاد راهنمای خود را انتخاب می‌کنند. با در نظر گرفتن این معیارها در انتخاب استاد راهنما، اغلب این امر به صورتی ذهنی و شهودی صورت می‌گیرد که موجب نارضایتی، تأخیر در تکمیل و پایین آمدن کیفیت پایان نامه می‌شود. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از دو روش تصمیم‌گیری چند معیاره، روش نوینی در انتخاب استاد راهنمای پایاننامه دوره دکتری ارائه شود. برای شناسایی معیارهای کلیدی انتخاب استاد راهنما از مرور ادبیات و نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. با روش نمونه‌گیری هدفمند 37 نفر از دانشجویان سال آخر دوره دکتری دانشگاه تربیت مدرس تهران انتخاب و از طریق پرسشنامه مهم‌ترین معیارها برگزیده شدند. در این پژوهش برای اولویت‌بندی و یافتن میزان اهمیت شاخصهای انتخاب استاد راهنما، از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده و در نهایت، برای رتبه بندی استادان راهنما و مقایسه آنها از روش تاپسیس (TOPSIS) سود برده شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که بین اولویت خواسته‌های نمونه و نمونه انتخابی تفاوت وجود دارد. شهرت علمی در درجه اول اهمیت از نظر نمونه و نظارت مداوم از نظر نمونه انتخابی مهم‌ترین معیار بیان شد.
