یکی از علل عدم تحقق اشتغال پذیری، عدم وجود الگوهای مناسب برای توسعه‌ی اشتغال پذیری است. اشتغال پذیری فرایندی است که تنها متأثر از آموزش نیست و مجموعه‌ای از عوامل و مؤلفه‌ها بر آن تأثیرگذارند و لازم است کلیه‌ی عوامل مؤثر بر این فرایند و همچنین روابط بین آنها تحت عنوان الگوی توسعه‌ی اشتغال پذیری موردتوجه قرار گیرد. هدف این پژوهش ارائه‌ی الگوی توسعه‌ی اشتغال پذیری با توجه به تجارب بین‌المللی و در نظر گرفتن عوامل درون دانشگاهی و برون دانشگاهی است. پژوهش با استفاده از طرح پژوهش غیرآزمایشی و روش تحلیل محتوای کیفی یا انباشت نگاشتی از طریق سند کاوی انجام شد. تجربه‌ها و الگوهای مختلف بین‌المللی و ملی توسعه‌ی اشتغال پذیری بررسی و مؤلفه‌های توسعه‌ی اشتغال پذیری شناسایی شد و الگوی توسعه‌ی اشتغال پذیری ارائه شد. روایی صوری و محتوایی مؤلفه‌ها و الگوی پیشنهادی توسط نظرات و پیشنهاد‌های اصلاحی اساتید راهنما و مشاور تائید شد. بر اساس نتایج پژوهش دارایی‌های اشتغال پذیری در اثر تعامل مؤلفه‌های مهارت‌های اشتغال پذیری، شایستگی‌های تخصصی، مهارت‌های مدیریت شغلی و فعالیت‌های فوق‌برنامه با یادگیری مادام‌العمر کسب می‌گردند و با گذر از مرحله‌ی انتقال به زندگی کاری اشتغال حاصل می‌شود. الگوی ارائه‌شده‌ی عوامل درون دانشگاهی (نوع آموزش‌های ارائه‌شده عمومی-مهارتی)، برنامه‌ی درسی، رشته‌ی تحصیلی، پداگوژی را در کنار عوامل برون دانشگاهی مانند عوامل اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی تأثیرگذار بر روش‌های استخدام و همچنین فراهم ساختن فرصت‌های شغلی و انگیزه و تمایل به اشتغال و کارآفرینی را شامل می‌شود. در الگوی پیشنهادی، فرایند اشتغال پذیری توسط رصد اشتغال و ارائه‌ی بازخورد بازبینی، به‌روزرسانی و به سازی می‌گردد.
