ظهور دانشگاه کارآفرین در نتیجه توسعه درونی دانشگاه و تأثیر عوامل بیرونی و اهمیت روزافزون دانش و نوآوری در جامعه صورت می گیرد هدف پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی موانع توسعه اکوسیستم دانشگاه کارآفرین در دانشگاه های ایران است. پژوهش یک مطالعه آمیخته اکتشافی است. در بخش کیفی از نظریه داده بنیاد و در بخش کمی از روش پیمایشی استفاده گردید. جامعه آماری شامل سیاست گذاران و اساتید صاحب نظر در زمینه آموزش عالی و کارآفرینی، مدیران مراکز کارآفرینی، رشد و پارک های علم و فناوری، مسئولین بخش صنعت و دانشجویان دکتری دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و تربیت مدرس بود. در بخش کیفی 20 نفر از طریق روش نمونه گیری هدفمند نظری و در بخش کمی 223 نفر با روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختارمند و در بخش کمی از طریق پرسشنامه 26 سؤالی حاصل از مقوله های کیفی گردآوری شد. اعتبار و روایی داده های کیفی از دو رویکرد بازبینی اعتبار پاسخگو و بازنگری مطلعین بیرونی و پرسشنامه از طریق نظر متخصصان و آلفای کرونباخ (83/0) تأیید گردید. به وسیله فرایند کدگذاری 92 گزاره مفهومی در قالب 26 مقوله عمده طبقه بندی و در نهایت 6 مقوله هسته ای احصاء شد. در بخش کمی مولفه های اصلی موانع مالی، ساختاری و اداری، پژوهشی، ارتباطی، آموزش سنتی و فرهنگ سازمانی با بار عاملی، میانگین واریانس استخراجی و روایی همگرا بالای (4/0)، ضرایب معناداری z بالای (96/1)، با ضریب تعیین (R2) و نیکویی برازش (GoF) مناسب (56/0) مورد تأیید قرار گرفت.
