هدف این مقاله بررسی و تعیین اثر سهم مخارج بودجهای نظامی بر رشد اقتصادی در چارچوب الگوی رشد درون زا می باشد. بدین منظور با استفاده از دادههای سری زمانی کشور ایران، طی دوره 1367 الی 1391 و الگوی خودرگرسیونی با وقفههای توزیع شده به تعیین اثر سهم مخارج بودجهای نظامی بر رشد اقتصادی در ایران پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، که بین رشد اقتصادی و سهم مخارج بودجهای نظامی از تولید ناخالص داخلی یک رابطه U معکوس وجود دارد. بنابراین سهمی از مخارج بودجهای نظامی وجود دارد که رشد اقتصادی را حداکثر می سازد که حدود 73 /2 درصد از تولید ناخالص داخلی می باشد، که از مقدار متوسط آن در دوره مورد بررسی(95 /2 درصد)، پایینتر است. بنابراین به نظر می رسد، که جامعه از تخصیص مجدد منابع به سمت مخارج بودجهای غیر نظامی مانند آموزش و بهداشت میتواند منتفع گردد.
