رشد نامتوازن منطقهای و عوامل اثرگذار بر آن، یکی از مباحث مهم اقتصادی در کشورهای درحاال توساعه محسوب میشود. در پژوهش حاضر پس از بررسی نابرابری منطقهای با توجه به اثرات سارریز در اساتان هاا، به ارزیابی تأثیر عوامل محیطی و سیاسی بر آن طی سالهای 1385 تا 1394 پرداخته شده است. انادازه گیاری نشان میدهد که استانهاای ایاران طای دوره ،)PW-CV( شاخص نابرابری ضریب تغییرات وزنی-جمعیتی زمانی پژوهش، رشد بسیار نابرابری داشتهاند. نتایج حاصل از برآورد الگوهاای رگرسایون خودهمبساتگی وجزء خطای فضایی شاخص نابرابری هر استان با ضریب تقریبی 45 % تحت تأثیر نابرابری اقتصادی استانهای مجااور قارار دارد. در تحلیل عوامل محیطی مؤثر بر نابرابری منطقهای؛ توسعه شهری، منابع آبای و گردشاگری رابطاه منبای باا نابرابری استانها دارد و با افزایش هر یک از ایس عوامل شاخص نابرابری استانها کاهش خواهد یافات ؛ اماا استانهای مذهبی و دارای مناطق تجاری تأثیر مثبت بر نابرابری اقتصادی دارند و درنتیجاه در ایاس اساتان هاا شاخص نابرابری بزرگ تر است. نتایج برآورد تأثیر متغیرهای سیاسی بر نابرابری منطقهای نشان میدهاد کاه هرچه استانها تولید ناخالص داخلی بیشتری داشته باشند، شااخص ناابرابری بازرگ تاری خواهناد داشات و هرچه اندازه دولت در استانها بزرگ تر باشد نابرابری اقتصادی بیشاتر خواهاد شاد. همننایس افازایش ساهم هزینههای آموزش از بودجاه اساتان هاا ناابرابری منطقاه ای را افازایش خواهاد داد و اساتان هاایی کاه تعاداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی آن ها بیشتر است، نابرابری اقتصادی بالاتری دارند
