سلمان احمدی اسب چین

جذب زیستی فلزهای سنگین، یک فرایند بسیار مؤثر در حذف این آلاینده‌ ها از محلول‌ های آبی است. ترکیب‌ های دیواره سلولی جلبک‌ها دارای سلولز و همچنین مواد دیگری از جمله آلژینات و آگار است که نقش کلیدی در جذب زیستی کاتیون‌ های فلزی بازی می‌ کنند. جلبک‌ ها به علت ارزان بودن از اهمیت ویژه ‌ای برخوردارند. درحالی که سازوکارهایی که در جذب فلزها به‌ وسیله باکتری‌ ها دخالت دارند، بسیار پیچیده‌ اند و وابستگی کامل به واکنش‌ های فیزیکوشیمیایی یون فلزی در محلول، مکان‌های جذب سلولی و غیره دارند. میکروارگانیسم‌ها و جلبک‌ها به چرخه مواد غیرآلی در طبیعت کمک می‌ کنند. در این پژوهش جذب زیستی نیکل به وسیله جلبک قرمز گراسیلاریا، جلبک‌ های قهوه ‌ای فوکوس و سیستوسیرا و باکتری گرم مثبت باسیلوس، مورد مطالعه قرار گرفت. پارامترهایی مانند غلظت فلز، pH ، زمان، هم‌دما در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. بیش‌ ترین میزان جذب فلز به ‌وسیله جلبک گراسیلاریا، سیستوسیرا و باسیلوس در pH حدود 6 و جلبک فوکوس در pH حدود 5 می باشد. بیشینه جذب در جاذب فوکوس حدود 9/0، گراسیلاریا 68/0، سیستوسیرا 34/0 و باسیلوس 65/0 میلی گرم بر لیتر است. مدت زمان تعادل در باکتری 120 دقیقه است در جلبک گراسیلاریا 400 دقیقه و در فوکوس 300 و سیستوسیرا حدود 350 دقیقه بوده است. داده‌ های هم‌دما به‌ وسیله مدل لانگمویر توصیف شد