ابویعقوب یوسف سکاکی را به سبب درآمیختن منطق و ادبیات ستوده یا نکوهیده‌اند؛ زیرا وی بخش سوم کتاب مفتاح‌العلوم خود را که به بلاغت اختصاص دارد، با دستمایه‌های منطقی فصلبندی کرده و در همین بخش، علم بیان خاص خود را مبتنی بر میراث منطقی خاصی از دلالت، تنظیم کرده است. این جستار نشان خواهد داد که ظاهرا این میراث از طریق فخرالدین طبری مشهور به رازی، به او منتقل شده‌است؛ در این شیوه، دلالت لفظی به وضعی و عقلی تقسیم می‌شود و از اینجاست که علم بیان خاص سکاکی که مبتنی بر دلالت لفظی عقلی است، پدید می‌آید. پس از این دو محقق است که در نوشته‌های منطقی و غیر آن، تقسیمی ظاهرا بی‌سابقه وارد ایساغوجی منطق می‌شود و آن تقسیم دلالت به وضعی و طبعی و عقلی است. این جستار پای از روش عمومی منطق اسلامی آن‌سوتر نمی‌گذارد و محدوده‌ی پژوهش آن نوشته‌های منطقی است.
