امروزه سکونت گاه های دانشجویی که اغلب تحت عنوان خوابگاه از آن ها نام برده می شود، کمتر توانسته اند برآورده کننده نیازهای انبوه دانشجویان کشور باشند. از سویی، معمولا ساختمان های این خوابگاه ها، برای این کار طراحی نشده و با تغییر کاربری مواجه شده اند و از سوی دیگر، نگاه حاکم بر طراحی خوابگاه های جدید، کمیت محور بوده و بنای خوابگاه بیشتر در رابطه با تعداد دانشجویانی که می تواند در خود جای دهد مورد ارزیابی قرار گرفته است.ه9 توجه به بحث خلوت در خوابگاه ها به دانشجویان کمک می کند تا به فراخور حال خود بتوانند با دیگران تعامل داشته باشند و زمانی که به لحاظ سطح تعامل اشباع می شوند در خلوت و آرامش به سر برند. در حقیقت خلوت به تنظیم مرز میان افراد می پردازد و نیازهای عالی دانشجویان از جمله نیاز به خودشکوفایی، عزت نفس و امنیت را پاسخ می دهد. عدم توجه و پردازش خلوت در خوابگاه ها باعث عدم پاسخگویی به بسیاری از نیازهای دانشجویان می شود و ازدحامی را که ناشی از عدم کنترل بر محیط است را در پی دارد که این ازدحام، فشار و تنش های عصبی را برای دانشجویان به وجود می آورد. با توجه به اینکه عدم آرامش روانی می تواند اثرات مخربی را بر روی یادگیری انسان بگذارد، تلاش برای مهیا کردن محیطی آرام برای سکونت دانشجویان که در دوره مهم یادگیری در زندگی خود می باشند امری ضروری می نماید. تحقیقات نشان داده است که در صورت عدم حصول خلوت مطلوب توسط افراد، احساس های مخربی از جمله انزوا، ازدحام استرس دامن گیر آن ها می شود که این امر باعث بر هم خوردن آرامش روانی می گردد. آنچه مهم می نماید این است که بدانیم انسان موجودی انعطاف پذیر است که خود را با شرایط موجود تا حد ممکن وفق می دهد و در مورد اخیر هم از طریق مکانیسم های جبرانی با به هم خوردن خلوت مطلوب خود مقابله می کند. اما این جبران سازی ها همواره با میزانی تنش های عصبی همراه خواهد بود که به مرور اثرات مخربی را بر انسان به جا خواهد گذاشت. بنابراین فهم و شناخت مناسب از نیازهای روانی انسان می تواند طراحان را در شکل دادن بهتر به فضای زندگی انسان ها کمک کند. در نهایت دستاوردهای این تحقیق می تواند به تبیین احکامی در زمینه طراحی سکونتگاه های دانشجویی منجر شود تا راهنمایی برای طراحان دیگر نیز باشد و همچنین با کاهش استرس دانشجویان مقیم در خوابگاه باعث افزایش سلامت روان دانشجویان شود.
