تعامل سازه و معماری تاثیرات بصری و کارکردی مختلفی را در فضای کالبدی ایجاد میکند. به بیانی، نحوه رابطه این دو میتواند در برگیرنده پتانسیلها )و گاهی ضعفهایی( تاثیرگذار بر کیفیت نهایی فضا باشد.. در این راستا، هدف این پژوهش، شناسایی و رتبهبندی عوامل موثر در هماهنگی شکلی سازه و معماری میباشد. روش تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی همبستگی میباشد. در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مصاحبه با اساتید دانشگاه، خبرگان، - مدیران و کارشناسان در زمینه سازه و معماری )روش دلفی( عوامل موثر در هماهنگی شکلی سازه و معماری شناسایی گردید. سپس با استفاده از تکنیک دیمتل رابطه درونی بین مولفههای شناسایی شده، مشخص گردید. پارامترهای شناسایی شده با بکارگیری روش تحلیل شبکه (ANP) به صورت مقایسات زوجی و وزن هر یک از عوامل که مبین میزان تاثیر آنهاست، در نرمافزار سوپردسیژن محاسبه گردید. نتایج حاصل در خصوص تعیین وزن معیارها و اولویتبندی عوامل موثر بیانگر این است که در بین عوامل، عوامل 0(، نمادهای معماری ایرانی اسلامی - / 0(، تجزیه تحلیل زمین و همجواری )با وزن 222 / جغرافیایی و محیطی )با وزن 22 0( و ابعاد انسانی / 0(، تاسیسات مکانیکی و الکتریکی )با وزن 021 / 0(، مصالح تکنولوژی و سازه )با وزن 152 / )با وزن 122 0( در رتبه های بعدی قرار دارند. / و فضای معماری )
