فاطمه رودباری

زمینه و اهداف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی می باشد. اخیرا افزایش مقاومت های دارویی مختلف آن بر مشکلات درمانی افزوده است. بروز سویه هایVRSA (Vancomycin resistant staphylococcus aureus) ، نگرانی های زیادی را در زمینه درمان ایجاد نموده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس با کاهش حساسیت نسبت به ونکومایسین در نمونه های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاهی قائم (عج) و امام رضا (ع) در مشهد در سال 1393 و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی در طی 7 ماه، 176 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی جدا و با استفاده از روش های بیوشیمیایی شناسایی شدند. جهت تعیین مقاومت از روش دیسک دیفیوژن، طبق دستورالعمل CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) استفاده شد. حداقل غلظت مهار کننده (Minimal inhibitory concentration) با روش رقت در آگار و تایید توسط E test مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 176 سویه مورد بررسی 68 سویه (38.64%) به متی سیلین مقاوم بودند. نتایج حاصل از روش رقت در آگار بیانگر 55 مورد VISA (Vancomycin intermediate Staphylococcus aureus) و 6 مورد VRSA بود. اما تایید با نوارهای آنتی بیوتیکی استاندارد E test این نتایج را اصلاح نمود. نتیجه گیری: بروز سویه های VISA و VRSA درمان عفونت ها را با محدودیت مواجه کرده است، بنابراین لازم است کادر پزشکی در تشخیص، کنترل و درمان کسانی که با سویه های VISA و VRSA کلونیزه یا عفونی شده اند اهمیت بیشتری قائل شوند