فاطمه رودباری

ویروس‌های کرونا (CoVs) یکی از بزرگترین گروه‌های ویروسی هستند که به راسته Nidovirales و خانواده Coronaviridae و زیر خانواده Orthocoronavirinae تعلق دارند. در سال 2019، ویروس جدیدی در چین شناسایی شد که بیماری کروناویروس جدید 2019 (COVID-19) نام گرفت. در 11 مارس 2020، سازمان بهداشت جهانی COVID-19 را به عنوان یک بیماری همه گیر توصیف نمود. COVID-19 به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت و تاکنون منجر به ابتلا نزدیک به 640 میلیون نفر و مرگ بالغ بر 6 میلیون و پانصد هزار نفرشد. پژوهش‌ها نشان داد علت مهم مرگ و میر ناشی از این بیماری، طوفان سایتوکینی است لذا بررسی بیماری‌های زمینه ای که احتمال این رویداد را بیشتر می نماید از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی برخی از سایتوکاین مانند اینترلوکین 6، اینترلوکین 17، اینترلوکین 10 و اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به ویروس کرونا است. همچنین بررسی عوامل موثر مانند فشار خون و دیابت بر میزان ترشح سایتوکاین‌های مورد بررسی در افراد مبتلا به ویروس کرونا از اهداف مهم این پژوهش است. برای انجام این مطالعه تعداد 90 نمونه از بیماران بستری در بیمارستان‌های منطقه حله در مرکز عراق جمع‌آوری شد؛در میان نمونه‌های جمع آوری شده 30 نفر مبتلا به کرونا بدون عارضه فشارخون و دیابت، 25 نفر مبتلا به کرونا با عارضه فشارخون و دیابت و 35 نفر بدون بیماری بعنوان گروه کنترل و محدوده سنی نمونه ها نیز بین 40 تا 63 سال در نظر گرفته شد. جهت انجام آزمایش مورد نظر برای تعیین میزان سایتوکاین‌های ذکر شده از کیتهای تجاری معتبر الایزا استفاده شد و نتایج با استفاده از نمودارهای آماری آنالیز شد. میانگین سطح سرمی غلظت اینترلوکین 6 در گروه بیماران کرونایی (31.70 ± 93.28) pg/ml و در گروه بیماران مبتلا به کرونا به همراه فشار خون و دیابت (204.85 ± 303.35) pg/ml را نشان داد. سطح 6IL- در گروه کنترل ( 69.32 ± 146.58) pg/ml بود. در سطح سرمی غلظت اینترلوکین 6 بین گروه های مختلف تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (05/0 P<). میانگین سطح سرمی غلظت اینترلوکین 10 در گروه بیماران کرونایی (25/79 ± 54/124 ) pg/ml و در گروه بیماران مبتلا به کرونا به همراه فشار خون و دیابت (45/43 ± 94/172 ). pg/ml را نشان داد در حالی که سطح 10IL- در گروه کنترل نسبت به سایر گروه ها کمتر و به میزان(63/27 ± 21/94 ) pg/ml بود. غلظت اینترلوکین 10 سرمی بین گروه های مختلف، تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0 P<).در مطالعه حاضر، مشخص شد که غلظت اینترفرون گاما در گروه بیماران کرونایی بدون بیماریهای فشار خون و دیابت (07/47 ± 86/70)pg/ml و در گروه بیماران کرونایی مبتلا به فشار خون و دیابت در حد متوسط بود (39/24 ± 38/50) pg/ml و سطح IFN-γ در گروه کنترل pg/ml (10/22 ± 88/43) شد. غلظت اینترفرون گاما سرمی بین گروه های مختلف، تفاوت معنی داری را نشان داد (0.05 P<). سطح سرمی غلظت اینترلوکین 17 در این مطالعه؛ در گروهافراد مبتلا به کرونا بدون بیماری (63/40 ± 86/125) pg/ml و در گروه بیماران مبتلا کرونا با عارضه فشارخون و دیابت به میزان متوسط (26/61 ± 40/115) pg/ml و سطح 17IL- در گروه کنترل (97/26 ± 11/65) pg/ml اندازه گیری شد. بین گروه های مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 P<) . با توجه به نتایج این پژوهش مشخص شد در بیماران کرونایی هرچهار نوع سیتوکین مورد بررسی افزایش داشته و غلظت های اینترلوکین6 و10 در خون بیماران مبتلا به فشار خون و دیابت بالاتر از گروههای دیگر بود که بیانگر تاثیر بیماریهای زمینه ای در میزان ترشح سایتوکین هاست.