هدف این مطالعه بررسی آنی تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر حس عمقی آرنج دختران والیبالیست سالم بوده است. چهل و پنج دختر نوجوان والیبالیست در این مطالعه شرکت کردند که به صورت تصادفی به سه گروه زنجیره حرکتی باز، زنجیره حرکتی بسته و گروه بدون تمرین(کنترل) تقسیم شدند. حس وضعیت مفصل آرنج در زاویه 30 درجه فلکشن با استفاده از روش بازسازی زاویه هدف و به کمک گونیامتر قبل و بعد از انجام تمرینات اندازه گیری شد و بازسازی زاویه هدف با نرم افزار اتوکد مورد بررسی قرار گرفت. زوایای بدست آمده از طریق نرم افزار spss23 و آزمون آماری آنالیز واریانس قبل و بعد از تمرین ارزیابی شدند. میانگین خطای مطلق بازسازی زاویه هدف، قبل از تمرینات بین سه گروه اختلاف معنی دار نداشت، اما پس از انجام تمرینات اختلاف معنی دار دیده شد (042/0= P) و این تفاوت بین دو گروه زنجیره حرکتی باز و گروه کنترل معنی دار بود (012/0= P). با توجه به اهمیت حس عمقی آرنج در دقت پرتاب و ضربه در رشته والیبال و جلوگیری از آسیبهای ورزشی این مفصل و همچنین با توجه به عملکردی بودن تمرینات زنجیره حرکتی باز نسبت به زنجیره حرکتی بسته در اندام فوقانی والیبالیست ها، چنین به نظر می رسد که این تمرینات در ارتقائ دقت حس عمقی مفصل آرنج موثرتر از زنجیره حرکتی بسته عمل می کند و این امر برخلاف پاسخ اندام تحتانی در مطالعات گذشته می باشد. در نتیجه، برنامه تمرینی زنجیره حرکات باز می تواند روش موثرتری برای افزایش دقت حس عمقی آرنج و کاهش آسیب های ورزشی در والیبالیست ها باشد.
