تحلیل و بررسی فعالیت های علمی یک جامعه، قطعاً نقش مهمی در برجسته نمودن نقاط ضعف و قوت این گونه فعالیت ها خواهد داشت و زمینه را برای کاهش موانع پیشرفت علمی فراهم می کند. این مقاله به منظور تحلیل روش ها و موضوعات مقاله های علمی- پژوهشی چاپ شده در مجلات جغرافیایی ایران در 5 سال ( از ابتدای سال 1388 تا انتهای سال 1392) تهیه شده است. واحد نمونه این تحقیق، مجموع مقاله های چاپ شده در سه مجله « جغرافیا و توسعه»،« تحقیقات جغرافیایی» و« فضای جغرافیایی» است که 596 مقاله را شامل می شود. معیارهای انتخاب مجلات نمونه عبارت بودند از؛ دارا بودن درجه علمی- پژوهشی، چاپ منظم و متوالی مجله طی سالهای مورد مطالعه، فراگیر بودن عنوان مجله برای موضوعات جغرافیای انسانی و طبیعی، و درنهایت انتخاب یک مجله از دانشگاه آزاداسلامی. تحقیق حاضر بر این فرض استوار است که ادبیات حاکم بر جغرافیای ایران تکیه بر جغرافیای کمی و آماری است و موضوعات نظری و تبیین دیدگاه های تئوریک، جایگاهی در نوشته های جغرافیایی ندارند. روش تحقیق در این مطالعه، روش تحلیلی از نوع فراتحلیل است و شیوه جمع آوری اطلاعات، اسنادی می باشد. نتایج حاکی است که تلاش مسئولین نشریات، باعث چاپ مداوم و روند صعودی در تعداد مقاله ها است. رویکرد غالب در مقالات، رویکردی پوزیتیویستی بوده و مطالعات پایه و نظری بسیار اندک است. بیشترین تعداد مقالات در هرسه نشریه از آن موضوعات اقلیم شناسی بوده و مطالعات هم عمدتاً از نوع اسنادی بوده است. ناهمگونی و بی عدالتی فضایی در تحقیقات جغرافیای کشور کاملاً محسوس است. مطالعات ملی تنها ده درصد از مطالعات را شامل شده است. تمامی مقالات، به آزمون نظریه های موجود پرداخته و نظریه جدیدی ارائه نشده است. سه مجله در 10 شاخص، دارای نکات مشترک زیادی بودند و به همین دلیل، نتایج حاصل از این تحقیق را می توان به سایر مجلات جغرافیایی کشور تعمیم داد.
