بررسی تحولات جمعیتی مربوط به یک شهر، می تواند مارا در شناخت روند تغییرات شاخصهای جمعیتی رهنمون گردد و نیز راه برای برنامه ریزی سالهای آتی هموار می سازد. این مقاله با هدف بررسی روند تحولات 50 ساله شاخصهای جمعیتی درشهر ساری (مرکز استان مازندران) صورت گرفته است. دوره زمانی موردمطالعه تا جایی که آمار دردسترس بوده سالهای 1335 تا 1390 بوده است. روش تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی و شیوه جمع آوری داده ها از نوع روشهای اسنادی- کتابخانه ای از طریق مراجعه به نتایج سرشماری ها و آرشیو ادارات مربوطه بوده است. برخی نتایج حاکی از آن است که ساری به عنوان بزرگترین شهراستان مازندران، درسال 1390 دارای 296417 نفر جمعیت بوده و درطول دهه های اخیر رشد جمعیت آن تابعی از نوسانات رشد جمعیت درسطح کشور بوده است به طوری که بیشترین رشد جمعیت را به دلیل توقف سیاست تنظیم خانواده دردهه 1365-1355 داشته است که معادل 14/7 درصد می باشد. همزمان با افزایش جمعیت، بهترین زمین های کشاورزی اطراف ساری به زیر ساخت وساز رفته است به طوری که ظرف 50 سال گذشته مساحت شهر 27 برابر افزایش داشته است. ساختار سنی جمعیت نیز تحولات چشمگیری داشته وگروه جوانان زیر 15 سال به نفع گروه میانسالان کاهش قابل توجهی داشته و از 39 درصد به 21 درصد رسیده است که عمدتاً ناشی از اجرای سیاست تنظیم خانواده دراین شهر می باشد. بعد خانوار کاهش یافته که از یک سو بیانگر تأثیرات سیاست تنظیم خانواده دراین شهراست و ازسوی دیگر میزان ساخت وساز افزایش یافته است. نسبت جنسی جمعیت ساری به جز سالهای 1345 و1355 پیرامون عدد 100 دور می زده است که دلیل پائین بودن نسبت جنسی دراین شهر می تواند مهاجرت مردان به نقاط دیگر به منظورهای مختلف ازجمله اشتغال ویا ادامه تحصیل باشد.
