امروزه، مسکن مفهومی فراتر از یک سرپناه پیدا نموده و نقش مهمی در چگونگی کیفیت کالبدی شهرها دارا است. در واقع، یکی از راههای مهم آگاهی از وضعیت مسکن در فرایند برنام هریزی مسکن، استفاده از شاخصهای مسکن است. این شاخصها که بیانگر وضعیت کمی و کیفی مساکن در هر مقطع زمانی است، میتواند ب هعنوان راهنمایی مناسب برای بهبود برنام هریزی مسکن در آینده موردتوج ه قرار بگیرد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف سطحبندی محلات شهر بجنورد براساس شاخصهای مسکن صورت گرفته است. پژوهش از لحاظ ماهیت، توصیفی – تحلیلی و بنابر هدف کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات ب هصور ت اسنادی، کتابخانهای است . در این پژوهش برای رتبهبندی محلات از 11 شاخص مرتبط با کیفیت مسکن بهره گرفته شد و همچنین برای سطحبندی محلات از مدل واسپاس استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 42 محله از شهر بجنورد است. بر اساس نتایج حاصل مشخص شد که نیمی از محلات ) 22 محله( شهر بجنورد در وضعیت مطلوب و کاملاً مطلوب مسکن به سر میبرند، در مقابل 28 درصد از محلات شهر در وضعیت نسبتاً مطلوب قرار دارند که تعداد جمعیت موجود در این سطح برابر با 31 درصد از کل جمعیت شهر م یباشد. در نهایت وضعیت نامطلوب مسکن قرار دارد که تعداد 8 محله ) 19 درصد محلات( از شهر را در خود جای داده است. مجموع جمعیت موجود در این محلات برابر با 17 درصد از جمعیت شهر است که در پهن های به مساحت 973 هکتار ) 30 درصد مساحت کل شهر( استقرار یافتهاند .
