این پژوهش، به سنجش مؤلفه های سرزندگی در آپارتمان‌نشینی شهر ساری پرداخته است. بدین منظور پرسشنامه‌ای تنظیم شده که حاوی تعدادی سئوال در رابطه با مؤلفه های سرزندگی در آپارتمان‌نشینی می باشد. تعداد جامعه آماری معادل24000 قطعه آپارتمانی و66000 واحد مسکونی و بر اساس فرمول کوکران، تعداد نمونه معادل 378 واحد می‌باشد. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS به روش T-test و ضریب همبستگی پیرسون، اقدام به تحلیل روابط بین متغییرهای تحقیق شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده نیز با استناد به برونداد نرم افزار به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که همبستگی مثبت و معنی داری بین دو مؤلفه حضور مردم و آسایش اقلیمی، با آپارتمان‌نشینی، در شهر ساری وجود دارد. همچنین با توجه سطح معنی‌داری منتج از آزمون پیرسون، بین چهار مولفه هویت، حس تعلق، امنیت، پاکیزگی محیطی و خوانایی با متغیر آپارتمان‌نشینی در شهر ساری همبستگی معنی داری وجود ندارد. همچنین با توجه به نتایج آزمون T، از 6 مؤلفه ی سرزندگی در واحدهای آپارتمانی، تنها 3 مؤلفه ی(حضور مردم، هویت و حس تعلق و امنیت)، در وضعیت مطلوب قرار دارند و 3 مؤلفه دیگر یعنی؛ خوانایی، آسایش اقلیمی و پاکیزگی محیطی در وضعیت نامطلوب قرار گرفتند. در ادامه پیشنهاداتی نیز در راستای ارتقاء سرزندگی در آپارتمان نشینی شهر ساری ارائه شد.
