این مقاله ، بزرگترین و منحصر به فرد ترین جزیره دریای خزر را از دیدگاه گردشگری بررسی می کند. آشوراده در انتهای شبه جزیره ای به نام میانکاله درجنوب شرقی دریای خزر قراردارد. روش تحقیق در این مقاله، از نوع توصیفی است و منابع و داده های موردنیاز از طریق روش اسنادی- کتابخانه ای فراهم شده است. نتایج مطالعه نشان می دهدکه این جزیره تا قبل ازپیشروی آب دریا (در اوایل دهه 1370 ) مسکونی بوده و 250 خانوار ترک زبان درآن سکونت داشتند اما امروزه بیشتر به عنوان مهم ترین پایگاه صید ماهیان خاویاری و استحصال 40 درصد خاویار ایران محسوب می گردد. تلاش هایی برای توریستی کردن این جزیره درسالهای قبل ازانقلاب اسلامی صورت گرفته بود و حتی گردشگرانی را ازکشورهای اروپایی جلب می کرد ولی پیشروی دریا و خراب شدن تأسیسات جزیره از یک سو و تعدد مراکزتصمیم گیری از سوی دیگر، طرح جامع توسعه گردشگری آن را با رکود و بلاتکلیفی مواجه نموده است. این جزیره پتانسیلهای زیادی برای توسعه گردشگری دارد که مهم ترین آنها چشم انداز زیبای آن از خشکی های اطراف، وجود آب شیرین زیرزمینی ، درختان مختلف و نزدیکی به شهرساحلی بندرترکمن و مجاورت با محدوده حفاظت شده میانکاله می باشد.
