رحمان حسین زاده

تعدادی از مشتقات فلورن و فلورنون بورونیک اسید به عنوان حسگرهای فلوئورسانس برای شناسایی ساکاریدها در محیط آبی طراحی و سنتز شدند. برای این منظور ابتدا ترکیبات 9,9-دی متیل فلورن 2-بورونیک اسید (1)، 9,9-دی متیل فلورن 2 ،7-دی بورونیک اسید(2)، 7-((دی متیل آمینو)-9,9-دی متیل-9-هیدروژن –فلورن-2-ایل) بورونیک اسید (8)، 2-(((9,9-دی متیل-فلورن-2-ایل)آمینو)متیل)فنیل)بورونیک اسید (12)، (2-((4-(9-اکسو-فلورن-2-ایل)-1-هیدروژن-1، 2، 3-تری آزول-1-ایل)-متیل)فنیل)بورونیک اسید(19) و ترکیب (((4، '4-(9-اکسو-فلورن-2، 7-دی ایل) بیس(1هیدروژن-1، 2، 3-تری آزول-1 ،4-دی ایل)) بیس(متیلن)) بیس(1، 2-فنیلن)) دی بورونیک اسید (24) سنتز وساختار آن ها با روش های طیف سنجی مورد شناسایی قرار گرفت. پس از آن خواص پیوندی ترکیبات سنتزی با قندهای مهم بیولوژیکی از طریق طیف سنجی فلوئورسانس مورد بررسی قرار گرفت. تیتراسیون فلوئورسانی ترکیبات با قندهای مختلف در محلول های بافر و در pH مشخص انجام شد. با مطالعه و تعیین ثابت تشکیل کمپلکس مشخص شد که در بین ترکیبات سنتز شده، به ویژه ترکیب 8 با ثابت تشکیل کمپلکسM-1 8/3852 برای فروکتوز، ترکیب 12 با ثابت تشکیل کمپلکسM-1 1107 برای سوربیتول و ترکیب 24 با ثابت تشکیل کمپلکسM-1 1817 برای گلوکز، حسگرهای انتخابی مناسبی برای شناسایی قندهای فوق می باشند.