در این پایان نامه، نانولوله های کربنی چند دیواره با روش اسیدشویی تحت رفلاکس و استفاده از اسیدهای سه گانه اسید نیتریک، اسید سولفوریک و اسید کلریک(بصورت انفرادی یا مخلوط دوتایی) عاملدار شدند. نانولوله های اولیه و عاملدار شده با استفاده از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، آنالیز گرماوزنی، طیف سنجی رامان و میکروسکوپ های الکترونی روبشی و عبوری مورد شناسایی قرار گرفتند. آنالیزها نشان داد که روش استفاده شده منجر به ایجاد نقص در ساختار نانولوله ها و ظهور گروههای عاملی هیدروکسیل(OH) و کربوکسیل(COOH) بر بدنه آنها میشود. اثر چهار پارامتر نوع اسید، انتخاب ترکیب اسیدی، نسبت ترکیب اسیدی و غلظت نانولوله ها در محلول اسیدی مورد بررسی قرار گرفت. نشان داده شد که چنانچه ترکیب اسید سولفوریک و اسید نیتریک را برای اسیدشویی بکار بگیریم هم در غلظت کم و هم در غلظت زیاد نانولوله ها در محلول، با افزایش سهم اسید نیتریک در ترکیب، عاملدارشدن نانولوله ها مرتبا بهبود می یابد که این نتیجه با توجه به آنکه اسید نیتریک بعنوان یک اکسنده قوی شناخته میشود، مورد انتظار است. در یک نسبت ثابت در ترکیب دوتایی اسید سولفوریک و اسید نیتریک، نمونه های با غلظت کم نانولوله ها نسبت به غلظت زیاد آنها بهتر عاملدار میشوند. هم چنین اسیدشویی با چهار حالت اسید کلریک خالص، اسید نیتریک خالص، ترکیب اسید کلریک و اسید نیتریک و ترکیب اسید سولفوریک و اسید نیتریک مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که اسید نیتریک خالص در مقایسه با اسید کلریک خالص و اسید نیتریک خالص در مقایسه با ترکیب اسید سولفوریک: اسید نیتریک= 1:3 عامدارسازی بهتری را نتیجه میدهد. اسید کلریک خالص در مقایسه با ترکیب اسید کلریک: اسید نیتریک= 1:3 عامدارسازی ضعیف تری را نتیجه میدهد و ترکیب اسید نیتریک با اسیدکلریک از ترکیب آن با اسید سولفوریک برای عاملدارسازی موثرتر عمل میکند. در میان حالات چهارگانه فوق موثرترین اسیدشویی برای عاملدار سازی استفاده از ترکیب دوگانه اسید نیتریک و اسیدکلریک است.
