رزیتا فتحی

اهداف: سرامیدها خانوادهای از مولکولهای چربی هستند که نقش مهمی در ه ومئوستاز گلوکز و سیگنالینگ انسولین دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو شیوۀ تمرین مقاومتی بر متابولیسم سرامید و حساسیت انسولینی در مردان جوان دارای اضافهوزن و چاق انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بود ، 33 مرد دارای اضافهوزن و چاق با میانگین و انحراف استاندارد سن، وزن و شاخص تودۀ بدنی بهترتیب 75 / 0 ± 7 / 17 سال، 45 / 2 ± 92 کیلوگرم و 32 / 1 ± 70 / 30 گیلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و ب هصورت تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی سنت ی )تعداد = 11 نفر(، تمرین مقاومتی دایرهای )تعداد = 11 نفر( و کنترل )تعداد = 11 نفر( تقسیمبندی شدند. برنامه تمرین، 12 هفته تمرین مقاومتی سنتی و دایرهای کاملاً همحجم و یکسان با الگویی موجی بود که سه جلسه در هفته اجرا شد. خونگیری 48 ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرین و پس از هشت ساعت ناشتایی انجام شد. برای اندازه گیری سطوح سرمی سرامید از روش HPLC ، نیمرخ لیپیدی از روش فتومتریک و حساسیت انسولینی از فرمول QUICKI استفاده شد. یافتهها: نتای ج نشان داد که تمرین مقاومتی دایرهای در افزای ش معنادار سطوح HDL ( P = 0.0001 ) و حساسیت انسولینی ) P = 0.008 ( و کاهش معنادار LDL ( P = 0.004 ، ) TG ( P = 0.01 ( و سرامی د ( P = 0.0001 ( مؤثر بود. همچنین تمرین مقاومتی سنتی ، افزایش معنادار سطوح HDL ( P = 0.01 ،) حساسیت انسولینی ) P = 0.001 ( و کاهش معنادار LDL ( P = 0.001 ( و کلسترول تام ) P = 0.007 ( ایجا د کرد ، اما تفاوت معناداری بین دو پروتکل تمرین مقاومتی در میزان سرا مید سرمی ) P = 0.71 ( و حساسی ت انسولینی ) P = 0.47 ( مشاهده نشد . نتیجهگیری: براساس نتایج این مطالعه ، همزمان با افزایش حساسیت انسولینی ، سطوح سرمی نیمرخ لیپیدی و سرامید در طی تمرین مقاومتی دایرهای کاهش یافت و این کاهش میتواند نشاندهندۀ کاهش عوامل خطرزای متابولیک باشد.