کتاب پژوهشی جامعه شناختی در نثر داستانی جدید فارسی، اثر رضا نوابپور یکی از دقیق ترین کتاب های تحلیل ادبیات داستانی معاصر ایران است. نویسنده با بررسی دیالکتیک ادبیات و تاریخ، از مشروطه تا انقلاب 1357، نه تنها رخدادهای کلان تاریخساز، بلکه وقایع ریز سیاسی و چگونگی اثرگذاری آن بر ادبیات داستانی را با نگاه ژرف انتقادی بررسیده است. این پژوهش بهرغم رویکرد تاریخی اجتماعی به داستان معاصر، بدون اتکا بر هیچ نظریه جامعهشناختی خاص، اما به روش منتقدان تاریخ گرای نوین، داستان معاصر را در پیوند با گفتمان های ناهمگون و متعارض، بررسی می کند و و نشان می دهد که متن در قبال آن گفتمانها چه مواضع ضمنی ای را اتخاذ کرده است. اما ویژگی های ترجمه کتاب که توسط ابوالقاسم سرّی صورت گرفته؛ شامل عدم سنخیت نوع ترجمه با متن و موضوع کتاب، سهل انگاری های زبانی، ساختاری و محتوایی، سرهنویسی غلط انداز و ناخوشایند که چه بسا خواننده را دچار چالش بیهوده با متن میکند، به ترجمهای نارسا منتهی شده است.
