ایجاز و اقتصاد زبانی، تحت تأثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی، مورد استقبال جریانهای ادبی معاصر ایران قرار گرفت. کاریکلماتور یکی از این جریانهاست که زیربنای ساختاری آن را باید طنز و ایجاز دانست. گویندگان کاریکلماتور نگاه متفاوتی به زبان دارند و در نتیجه، بازیهای زبانی با تکیه بر آرایه های بدیعی و بیانی برای آنان اهمیت ویژه ا ی مییابد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی این نکته است که کاریکلماتورنویسها چگونه از ایجاز برای زیبایی آفرینی و ایجاد طنز استفاده میک نند. نویسندگان در این پژوهش با بررسی کاریکلماتورهای احمدرضا بهرامپورعمران، شگردهای دستیابی به ایجاز و طنزآفرینی را در مقوله های ایهام، کنایه، تشبیه، استعاره، تلمیح، حسن تعلیل، تجسم و ضربالمثل دانستهاند که با انگیزه های چندمعنایی، فشرده سازی حوادث تاریخی و حماسی و تداعی معانی، خلق تصویر، برجسته سازی و برهم زدن مألوفات رهنی، نمایشی کردن اندیشهه او عمق بخشی به معنا صورت می گیرد.
