فرسایش کرانه رود یک فرایند طبیعی و پیچیده است و تخمین فرسایش پذیری کرانه رود همواره با مشکالتی همراه است. در این تحقیق، شاخص خطر فرسایش کرانه رود )BEHI )و روش BEHI اصالح شده، در امتداد بخشی از رودخانه سجادرود در استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. هدف از انجام این تحلیل فرسایشپذیری کرانه رود در رودخانههای کوهستانی و مقایسه دو روش فوق در فرسایشپذیری کرانه رود بوده است. شاخصهای مختلف BEHI اصلی شامل نسبت ارتفاع کرانه به ارتفاع لبالبی، عمق ریشه، تراکم ریشه، زاویه کرانه، حفاظت کرانه ، ترکیب رسوبات کرانه و الیهبندی آنها در 4 بازه و 36 سایت مورد اندازهگیری قرار گرفتند. 92 درصد سایت های مورد مطالعه در طبقات فرسایشی زیاد و خیلی زیاد قرار گرفتند. روش BEHI اصالح شده نسبت به BEHI اصلی برآورد باالتری )اغراق آمیز( داشته است. امتیاز کل دو روش BEHI با ضریب همبستگی 21.0 نشان دهنده ارتباط ضعیف بین نتایج این دو روش است. ضرایب رگرسیونی شاخصهای BEHI نشان میدهد که حفاظت کرانه و نسبت ارتفاع کرانه به ارتفاع لبالبی بیشترین تاثیر را در فرسایش پذیری کرانه رود داشتهاند. در بازههای مورد مطالعه که رودخانه فروسایی شده است ( به علت افزایش ابعاد کانال و ظرفیت انتقال جریان، رسوبات درشتتر به عنوان عامل حفاظتی در پای کرانه عمل نموده )تیپ A تر فرسایش پذیری به علت و فرسایش پذیری کرانه در دبی لبالبی کاهش مییابد. اما طی جریانهای سیالبی با دوره بازگشت طوالنی ارتفاع زیاد کرانه، عمق و تراکم کم ریشه و رسوبات منفصل آبرفتی افزایش مییابد.
