تحولات اخیر خاورمیانه تحت عنوان بیداری اسلامی، سوریه را درگیر یک جنگ داخلی تمام عیار کرد. ویژگی های داخلی سوریه به ویژه بافت قومی و مذهبی، موقعیت ژئواستراتژیک و رقابت های منطقه ای و بین المللی منجر به آن شده تا این کشور به کانون بحران خاورمیانه تبدیل گردد. پرسش های اصلی در این پژوهش بر این مبنا قرار گرفته است که قدرت های منطقه ای و جهانی تاثیرگذار در بحران سوریه کدامند و چه اهدافی را در این کشور دنبال می کنند؟ همچنین منافع ملی ایران، به عنوان یکی از بازیگران اصلی در تحولات سوریه، در چه چارچوبی بهتر قابل تحلیل است؟ روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و از ترکیب دو نظریه «موازنه قوای نرم» کنت والتز و «نظام بین المللی تک قطبی - چند قطبی» ساموئل هانتینگتون جهت تبیین موضوع استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که آمریکا، روسیه، ترکیه و ج.ا.ایران کنشگران اصلی در تحولات داخلی سوریه هستند که ترکیبی از اهداف مختلف ژئوپلتیکی، استراتژیکی و ایدئولوژیکی را در سوریه دنبال می کنند. رقابت ها و تضاد منافع قدرت های جهانی و منطقه ای موجب تشدید و تداوم بحران سوریه و محرومیت مردم از حق تعیین سرنوشت خود شده است. در بین کنشگران، ایران تنها کشوری است که منافع ملی آن در سوریه ویژگی ژانوسی داشته و همزمان متاثر از مولفه های واقع گرایانه و آرمانگرایانه یا انقلابی می باشد.
