تحت تحولات سیاسی اخیر به اصطلاح «بهار عربی» یا «بیداری اسلامی»، ژئوپلتیک خاورمیانه و شمال آفریقا بار دیگر به کانون بحران جهانی تبدیل گشته و بدین ترتیب بستر لازم جهت مداخله و توسعه نفوذ بازیگران فرامنطقه ای مهیا شده است. در همین ارتباط، سوال اصلی پژوهش بر این مبنا شکل گرفته است که در صورت تداوم و یا تشدید تحولات اخیر خاورمیانه، پیامدهای امنیتی آن چه نقشی می تواند در گسترش حضور پیمان آتلانتیک شمالی یا ناتو در منطقه ایفاء نماید؟ همچنین، چالش های امنیتی گسترش ناتو در منطقه برای ج.ا.ایران چه خواهد بود؟ پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی –تحلیلی و در چارچوب مکتب کپنهاگ، این انگاره را مفروض می پندارد که در صورت استمرار، تشدید و یا تسری بحران در ژئوپلتیک خاورمیانه، بستر برای حضور گسترده و فراگیرتر ناتو در منطقه فراهم خواهد شد. به عبارت دیگر، تهدیدات چند بعدی امنیتی ناشی از بحران خاورمیانه برای کشورهای عضو ناتو از یک سو و باز تعریف این سازمان از نقش خود به عنوان یک نهاد «مسئول» و متصدی برقراری صلح و امنیت جهانی در هزاره جدید از سوی دیگر، منجر به آن خواهد شد تا این سازمان در راستای تامین امنیت جهانی، بویژه منافع و امنیت کشورهای عضو و متحدان و شرکای منطقه ای، اقدام به مداخله و توسعه نفوذ بیشتر در خاورمیانه نماید. در همین ارتباط، گسترش فزاینده ناتو با محوریت نظامی آمریکا در زیر سیستم خاورمیانه می تواند تبعات امنیتی گوناگونی برای ج.ا. ایران در پی داشته و متعاقبا امنیت این کشور را با تهدید جدی مواجه سازد.
