بیش از یک قرن از قدمت سینمای ایران می گذرد. چرخه اقتصاد سینمای ایران با همه فراز و فرودش سعی کرده به حرکت بسیار آرام خود ادامه دهد. بیش از 5000 سینماگر حرفه ای امروز در خانه سینما ثبت عضویت کرده اند و نزدیک به 100 موسسه فیلمسازی سینمایی و 280 موسسه فیلمسازی ویدئویی در کشور فعالند، که در تولید و عرضه فیلم کشور حضور دارند. فعالیت این حجم از منابع انسانی منجر به ایجاد ظرفیت تولید فیلمی در حدود 100 فیلم بلند سینمایی که برای اکران مورد نظرند و حدود 600 فیلمی که به سمت شبکه نمایش خانگی روی کرده اند، شده است. اما گردش مالی حاصل از این فعالیت ها در بهترین حالت به 40 میلیون دلار در سینماها و 400 میلیون دلار در شبکه نمایش خانگی رسیده است. این پژوهش قصد دارد با بررسی منابع مختلفی که از تجربیات بازاریابی سینمایی یا بازاریابی فیلم در کشورهایی چون آمریکا، استرالیا، فرانسه، کره جنوبی و انگلستان که هم دارای صنعت فیلمسازی هستند و هم رتبه های بالایی را در سرانه تماشاگر فیلم دارند، مهم ترین رویکردها و راهکارهای بازاریابی فیلم را شناسایی و معرفی نماید. تا از این طریق به کمک اقتصاد نحیف سینمای ایران بیاید و به جذب مخاطبان بیشتر سینمای ایران یاری رساند. بر اساس یافته های پژوهش مشخص شده است که در میان کشورهای جهان که در حوزه فیلم و فلیمسازی فعال هستند، سه کشور ایالات متحده آمریکا، هندوستان و چین از تاکتیک ها و استراتژی های متنوع و جذابی جهت افزایش مخاطبان سینما استفاده می کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد که استراتژی های بازاریابی فیلم بطور کلی به دو دسته سنتی و مدرن قابل تقیسم است. اما بازاریابی مدرن خود به دو دسته بازاریابی دیجیتالی و بازاریابی تجربی تقسیم می شود. اما استراتژی های بازاریابی تجربی در سه کشور فوق الذکر بر اساس بافت جمعیتی، علایق فرهنگی، شرایط و فضای اجتماعی و یا بر اساس امکانات می تواند متفاوت از یکدیگر است. همچنین در پژوهش حاضر تاکتیک ها و استراتژی هایی که توسط سینماداران در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد پرداخته شد. علاوه بر این، در این پژوهش راهبردهای بازاریابی فیلم در سه کشور آمریکا، چین و هند مورد مقایسه قرار گرفت و تفاوت ها و تشابهات آنها مشخص گردید و در نهایت نیز دلایل کاربرد استراتژی های مختلف در این کشورها تبیین گردید.
