زمینه و هدف: پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه های درمانی در مراکز اقامتی اجباری بر رضایت از زندگی، تنظیم هیجانی و سلامت روان در افراد با اختلال سوءمصرف مواد در سطح شهرستان ساری بود. نمونههای این بررسی در دو مرکز اقامتی اجباری )دولتی( و مراکز غیردولتی )کمپها( به سر میبردند. روش بررسی: مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون برای هر یک از گروهها بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی مردان وابسته به مواد، مستقر در مرکز اقامتی)دولتی( و مراکز غیردولتی درمان )کمپها( در شهرستان ساری در نیمهٔ دوم سال 1393 و نیمهٔ اول 1394 بود. از هر گروه 130 نفر بهشیوهٔ نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. هر دو گروه از نظر سن، تحصیلات با یکدیگر همتا شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای تنظیم هیجانی، سلامت روان، و رضایت از زندگی استفاده شد. دادهها با روش آماری آنالیز کوواریانس با طرح پیشآزمون-پسآزمون تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد اختلاف معناداری بین میانگین نمرات متغیرهای رضایت از زندگی، سلامت روان در قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه وجود دارد؛ اما در متغیر تنظیم همچنین بین هر دو گروه در متغیرهای رضایت از زندگی، سلامت روان اختلاف .)p< هیجانی، این اختلاف معنادار تنها در گروه دولتی در قبل و بعد از مداخله دیده شد ) 0٫05 و در متغیر تنظیم هیجانی بعد از مداخله تفاوتی دیده نشد. )p< معنادار بعد از مداخله مشاهده شد ) 0٫05 نتیجه گیری: هر دو روش برنامههای درمانی )دولتی( و غیردولتی ارزش درمانی داشته و میتوانند بهعنوان مداخلهای مناسب در ارتقای رضایت از زندگی، تنظیم هیجانی و سلامت روان به کار روند.
