ناحیه شرقی منطقه شمال‌غرب ایران از منظر باستان‌شناسی و از لحاظ درون استقراری (محوطه‌ها و غارهای موجود در آن)، واجد ارزش‌های بالاست و انجام پژوهش‌های نظام‌مند باستان‌شناسی در آن ضروری است. وجود شرایط زیست‌محیطی مناسب بستری بهتر برای شکل‌یابی محوطه‌های بسیاری در دوره‌های مختلف فرهنگی بوده است. پژوهش‌های باستان‌شناختی سال‌های گذشته در این منطقه، منجر به شناسایی محوطه‌های از دوره‌های مختلف فرهنگی شده است. با این‌حال، عمده فعالیت‌های باستان‌شناسی در قالب پروژه‌های کاوش، بیشتر روی گورستان و قلعه بوده و کمتر تمرکز روی توالی و گذار دوره-های فرهنگی با استناد به نتایج کاوش‌های باستان‌شناختی است. برای دست‌یابی به گاه‌شناختی و وضعیت دوره‌های فرهنگی منطقه نیاز است تا پس از انجام بررسی‌های نظامند باستان‌شناختی به انتخاب محوطه‌های مناسب در راستای پاسخ‌گویی به پرسش‌ها و اهداف مورد نظر دست یابید. دشت اردبیل، یکی از دشت‌های حاصل‌خیز پهنه شمال‌غرب ایران است. در این دشت محوطه‌های بسیاری از دوره‌های فرهنگی شناسایی شده که از جمله‌ی این محوطه‌های باستانی، تپه کورائیم است که پیشینه حضور جوامع انسانی در دشت اردبیل را تا دوره مس سنگ و مفرغ قدیم می‌رساند. براساس بررسی‌های مقدماتی از تپه کورائیم انتظار می‌رود وضعیت دوره‌های فرهنگی مس‌وسنگ و به خصوص مفرغ قدیم دشت اردبیل و به تبع آن توالی یا گسست فرهنگی مورد مطالعه قرار گیرد. تپه کورائیم در شهر کورائیم قرار دارد. با توجه به ابعاد محوطه و نتایج مقدماتی از یافته‌های سفالی از سطح، می‌توان آن را متعلق به دوره‌های مختلف فرهنگی برآورد نمود. برنامه "گمانه‌زنی برای لایه‌نگاری، تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه کورائیم در استان اردبیل" به عنوان اولین گام در راستای اجرایی‌شدن طرح جامع تحقیقات نگارنده در ناحیه شرقی منطقه شمال‌غرب ایران است.
