عصر مفرغ مازندران به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دوره‌های پیش‌ازتاریخی منطقه به شمار می‌آید. از مهم‌ترین یافته‌های این دوره می‌توان به سفال‌های سیاه و خاکستری آن اشاره کرد که در بخش وسیعی از منطقه، به‌عنوان سفال غالب محسوب می‌گردند. باوجود فعالیت‌های گسترده‌ای که در حیطه بررسی و کاوش در منطقه صورت گرفته است، به‌جز چند مورد خاص هنوز مطالعات مرتبط با سفال در این بخش‌ها مراحل آغازین خود را طی می‌کند و جای فعالیت‌های گسترده‌ای را دارد. بخش مهمی از مطالعات منطقه که می‌تواند راهگشای شناخت دوره‌های فرهنگی منطقه باشد مطالعات گونه‌شناسی و بازیابی فرم‌های سفالی در دوره مفرغ منطقه است. سفال خاکستری و سیاه این دوره در گستره وسیعی از فلات ایران از شمال‌شرق گرفته تا شمال‌غرب ایران، مناطق غربی و بخش‌هایی از فلات مرکزی ایران پراکنده‌شده است. گونه‌شناسی صورت گرفته بر روی سفال‌های این دوره در محوطه توق‌تپه نکا نشان از ارتباط تنگاتنگ آن با مناطق درون منطقه‌ای مانند قلعه‌بن، قلعه‌کش، تپه کلار، و برون منطقه‌ای مانند یاریم‌تپه، شاه‌تپه، پوکردال‌تپه و ... در حوزه شمال فلات مرکزی و شمال‌شرق ایران است. هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، مطالعات گونه‌شناسی و بازیابی فرم، شناخت مشابهت‌ها و تفاوت‌های سفالی محوطه با مناطق درون‌مرزی و برون‌مرزی، شناخت و کیفیت ارتباطات منطقه‌ای و برون‌منطقه‌ای محوطه با محوطه‌های پیرامون و مطالعات مشابه در عصر مفرغ است که با استفاده از روش‌های مطالعات توصیفی- تحلیلی و با کمک منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است.
