نگارنده در این مقاله با مروری بر مهمترین نظریههای آغاز تولید غذا از طریق کشاورزی و اهلیکردن حیوانات، به تشریح مسئله نوسنگیشدن میپردازد. بخشهایی از فلات ایران در زمره مناطق اصلیِ تولید غذا در اواخر دوران فراپارینهسنگی (میانسنگی) و اوائل نوسنگی قرار دارند. از سوی دیگر، برخی مناطق ایران به دلیل برخورداری از منابع محیطی، تولید غذا از طریق کشاورزی و دامداری را در سطحی پائین و یا دیر آغاز کردند چرا که زیستمحیط پاسخگوی نیاز جمعیتهای انسانی بوده است. یکی از نتایج دیگر این مقاله آن است که ظرفیت نقاط مختلف ایران در زمینه پژوهشهای آغاز تولید غذا و نوسنگ یشدن، بسیار بالا است. ولی، کمبود تحقیقات به ویژه پژوهشهای میانرشتهای در ای ن زمینه باعث گردیده که شناخت ضعیف و مبهمی از وضعیت آغاز تولید غذا و ظهور کشاورزی و دامداری داشته باشیم و بستر نظریهپردازی در این خصوص نیز بسیار لغزان و لرزان باشد.
