هرگونه سیاست گذاری در بافت های تاریخی باید برای بازآفرینی، بهسازی و حفاظت تدوین شود تا به ارتقای کیفیت زندگی ساکنان انجامد؛ به همین دلیل، بازآفرینی شهری با توجه به زمینه ی تاریخی ساری، مورد توجه این پژوهش است تا با توجه به بعد زمان و زمینه ای که در آن قرار دارند به بازآفرینی محدوده مطالعاتی پرداخته شود.بخش عظیمی از بافت تاریخی ساری دستخوش تغییرات ناخواسته بسیاری شده است. بخش قدیمی به تدریج در حال دگرگونی (فرسودگی، تخریب، نوسازی غیر منطقی، جایگزین شدن اقشار اجتماعی جدید) می باشد. طراحی بناها، اعم از مسکونی و غیر مسکونی در ساری به صورت مجزا و بی ارتباط با محیط پیرامون و بدون پیروی از اصولی واحد صورت گرفته اند، هر چند که ممکن است برخی ساختمان ها واجد ارزش معماری باشند، اما در عمل به مجموعه ای ناهماهنگ در سطح محدوده بدل شده اند. در نهایت، مجموعه عوامل فوق الذکر بر بافت محدوده اثر گذاشته و موجب آشفتگی و نابسامانی فضایی و کالبدی ساختار فعلی آن گردیده است.
