توسعۀ مالی از راه کاهش هزینۀ سرمایه گذاری، هدایت بنگا ه ها در به کارگیری فناور ی ها و نهاده های سازگار با محیط زیست و کاهش اندازۀ اقتصاد زیرزمینی موجب بهبود شرایط محیط زیستی کشور می شود. بنابراین، بررسی چگونگی ارتباط میان توسعۀ مالی و آلودگی محیط زیستی اهمیت دارد. این ارتباط ممکن است برای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به دلیل تفاوت های نهادی متفاوت باشد. در این راستا، دو مدل بر پایۀ اطلاعات بانک جهانی پیرامون دو گروه از کشورهای جی 7 و دی 8 برای دورۀ زمانی 1993 تا 2013 م برآورد شد ه است. برای کشورهای جی 7، رابطۀ خطی منفی و برای کشورهای دی 8، که ایران جزو آ نها است، رابطۀ درجه دوم یعنی U وارون تأیید گردید؛ یعنی در جی 7 رابطه ای معکوس میان توسعۀ مالی و تخریب محیط زیست وجود دارد، در حالی که در دی 8 در سطوح پایین از توسعۀ مالی، تسهیلات اعطایی بانک ها به افزایش میزان انتشار آلودگی می انجامد ولی در اندازۀ 39 درصد برای شاخص توسعۀ مالی به عنوان نقطۀ برشی 4 این روند معکوس می گردد. با توجه به اینکه بر پایۀ داده های بانک مرکزی ایران این نسبت در 5 سال اخیر بیش از 50 درصد بوده، توسعۀ مالی از مجراهای یادشده به کاهش آلودگی محیط زیستی کمک می کند.
