رشد مصرف خانوارها نقشی بنیانی بر رفاه اقتصادی در گذر زمان دارد؛ از این رو واکاوی متغیرهای اثرگذار بر رشد مصرف اهمیت می‌یابد. یکی از این متغیرهای اثرگذار در ادبیات اقتصادی مربوطه مالیات است که می‌تواند تأثیر پیچیده‌ای بر رشد مصرف بگذارد. هدف این مطالعه، بررسی اثرات مالیات بندی، به عنوان یکی از ابزارهای سیاست مالی، بر رشد مصرف، بر پایه داده‌های ایران در سال‌های 1370 تا 1400 می‌باش. در گام نخست بر پایه بهینه یابی رفاه خانوار نماینده، رشد مصرف تابعی از مالیات و رشد بهره وری به دست آمده و در گام دوم با طراحی مدل قابل برآورد رشد مصرف، روی مالیات و رشد بهره وری به کمک روش خودرگرسیونی با وقفه توزیعی ARDL برازش شده است. نتایج تجربی حکایت از آن دارد که میان رشد مصرف با مالیات و رشد بهره وری یک رابطه بلندمدت وجود دارد. مقدار سطح مالیات در کوتاه مدت اثر معنی داری بر رشد مصرف ندارد؛ ولی مقدار با وقفه آن تاثیر مثبت بر رشد مصرف دارد. نتایج برآورد نشان می‌دهد که در بلندمدت هر دو متغیرمالیات و رشد بهره وری تأثیر مثبت بر رشد مصرف دارند.
