تراکم ساختمان در دهه های معاصر به عنوان ابزاری برای کنترل ارتفاع ساختمان و کنترل تراکم جمعی مورد توجه برنامه ریزان شهری است. این موضوع تا حدی اهمیت می یاب دکه تراکم ساختمان شاخص مهم در برنامهریزی شهری قلمداد می شود. صول تراکم ساختمان توسط شهرداریها برای تأمین منابع مالی پیامدهای فراوانی را برای شهر دارد. با افزایش تراکم ساختمان و در ادامه رشد جمعیت محله جنبه های مثبت و منفی این افزایش نمود می یابد. هدف موضوع مورد تاکید پایان نامه حاضر تحلیل آثار فضای تشدید برنامهریزی نشده تراکم ساختمان در محله امیرکبیر و بلوار مادر شهر بابل است. در این پایان نامه کل جامعه آماری محله امیرکبیر و بلوار مادر در یک دوره 30 ساله 1365-1395بررسی شده است. به دلیل وسعت کار با پرسش از مراجع مطلع محله امیرکبیر و بلوار مادر به عنوان محدوده ای از شهر که بیشترین تاثیر را از فروش تراکم را پذیرا بود انتخاب شد. داده های مورد استفاده از طریق مطالعات کتابخانه ای مشاهدات نگارنده مصاحبه با مسئولین و پرسیش از شهروندان به دست آمده است. تعیداد 100 پرسشنامه از مردم و 5 پرسشنامه از کارشناسان شهرداری جمع آوری گردید. تحلیل داده ها از طریق تلفییق اطلاعات به دست آمده از مطالعه اسناد مشاهده مصاحبه و پرسش از مسئولین و مردم حاصل شده و برای نمود دیداری اطلاعات از نربافزار های ج ای اس و اتوکد استفاده شده است. در نتیجه افزایش تراکم مؤلفه های کاربری حمل ونقل اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی و معنای شهر تاثیر داشته و درنهایت منجر به تغییر فضای کل شهر گردیده است.
