از تشکیل اجتماعات اولیه تا به امروز امنیت به عنوان یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان محسوب می‌شود. امنیت، به عنوان یکی از شاخص‌های مهم کیفیت زندگی، مورد توجه برنامه‌ریزان بوده است و آن‌ها همواره با مطالعات و مداخلات کالبدی و اجتماعی سعی در ایجاد فضاهای عمومی شهری امن داشته‌اند. این پژوهش به دنبال برنامه‌ریزی برای فضاهای امن شهری در یکی از محله‌های قدیمی شهر قائمشهر به نام شن‌چال است که شواهدی مبنی بر وجود ناامنی در آن وجود دارد. روش پژوهش ترکیبی از روش کمی و کیفی است که در آن ابتدا از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای، مقالات و نشریات داخلی و خارجی، پیشینه و تجربیات ایران و سایر کشورهای جهان، چارچوب نظری شکل داده شد. در بخش عملی، داده‌ها از طریق برداشت میدانی با مشاهده نظام‌یافته، و روش پیمایشی شامل تکمیل پرسشنامه و مصاحبه با 100 نفر از ساکنان این محله گرد‌آوری شده است. در آخر نیز با توصیف و تحلیل داده‌های بدست آمده و شناخت نیازها و مشکلات محله، به مشخص کردن اهداف، راهبردها و سیاست‌ها پرداخته شد. بر اساس یافته‌های بدست آمده، مهم‌ترین شاخص‌های موثر در تامین امنیت شن‌چال در بعد کالبدی، اندازه و فرم فضا، آسایش بصری و محیطی، دسترسی و نفوذپذیری، کیفیت سکونت و کاربری زمین و در بعد اجتماعی، نظارت و کنترل اجتماعی، مشارکت ساکنین، حضورپذیری در مکان‌های عمومی و تعلق مکانی می‌باشد. استفاده از راهکارهای ارائه شده بر اساس نتایج شامل، اصلاح فرم هندسی معابر، رسیدگی و بهبود وضعیت آلودگی‌های بصری و محیطی، ایجاد مکان‌هایی برای حضور و نظارت افراد در کنار همکاری و مشارکت ساکنین، می‌تواند محله شن‌چال را به مکانی امن مبدل سازد.
