یکی از مشکلاتی که امروزه گریبان گیر اکثر شهرهای کشور شده است افزایش پدیده جرم و بزهکاری است. شناسایی عوامل بروز جرم و سعی در کاهش و یا از بین بردن این عوامل به عنوان مهم ترین راهکار افزایش ایمنی و پیشگیری از وقوع ناهنجاری های اجتماعی شناخته شده است. ازاین رو دو هدف این مقاله بررسی میزان جرم خیزی و میزان تأثیر هرکدام از مؤلفه های موردبررسی در وقوع جرم خیزی در شهر نورآباد ممسنی است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و پیمایشی است. در این تحقیق ابتدا برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خبرگان استفاده گردیده است و سپس بر اساس رویکرد سلسله مراتبی فازی (FAHP) مورد تحلیل قرارگرفته شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که بیشترین ارزش فازی شاخص های مؤثر بر وقوع جرائم شهری به شاخص های عوامل کالبدی با میزان 328/0 و کمترین ارزش مربوط به فعالیت های اجتماعی با میزان 204/0 مربوط می شود. همچنین در تحلیل وضعیت پهنه های سه گانه ناحیه 1 جرم خیزترین ناحیه شهر شناخته شده است.
