گسترش سریع شهرها، اکثر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است، هر چند افزایش جمعیت علت اولیۀ گسترش سریع شهرها محسوب می شود، لیکن پراکندگی نامعقول آن اثرات نامطلوبی بر محیط طبیعی و فرهنگی جوامع می گذارد. تلاش های زیادی برای برطرف ساختن اثرات منفی گسترش پراکنده شهرها به عمل آمده که عمده ترین آنها راهبرد «رشد هوشمند» به عنوان یکی از راهکارهای مقابله با «پراکندگی» توسعه شهری است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است، داده های مورد استفاده در این پژوهش، از بلوک های آماری سال 1390 استخراج و از نرم افزارهای GIS و SPSS برای استخراج و طبقه بندی داده ها استفاده شده است؛ همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات این پژوهش از روش های مورا و تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی بهره گرفته شده است، بدین صورت که برای رتبه بندی محلات از روش مورا و برای دسته بندی محلات از روش تحلیل خوشه ای استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان می دهد محلات مرکزی شهر، شرایط مطلوب تری نسبت به محلات پیرامونی دارند. این محلات از نظر شاخص های اصلی رشد هوشمند مانند ترکیب کاربری ها، اتصالات، فضاهای باز و زیرساخت ها از وضعیت مناسب تری برخوردارند. نتایج رتبه بندی آزمون مورا نشان داد که سه محله 7، 2 و 6 در مجموع با 17 درصد جمعیت و 4/12 درصد از مساحت کل دارای بهترین وضعیت و رتبه و در مقابل محلات پیرامونی 14، 13 و 4 در مجموع با 10 درصد جمعیت و 4/10 درصد از مساحت کل دارای بدترین وضعیت و رتبه در بین محلات شهر می باشند.
