طی چند دهه گذشته توسعه اختلاط کاربری ها، به الگوی برنامه ریزی مکانی مهم در کشورهای پیشرفته تبدیل شده است. نحوه قرار گیری کاربری های شهری، تأثیر بسزایی در سطح کیفیت زندگی و کارایی خدمات مربوط به کاربری های مختلف دارد و محققان مختلف سعی در گسترش ادبیات موضوع و روش های ارزیابی کاربری زمین بر اساس مفهوم اختلاط کاربری داشته اند. یکی از علایق پژوهشگران حوزه ی کاربری اراضی شهری سنجش مناسب میزان اختلاط کاربری ها بوده است و سعی شده با استفاده از شاخص هایی درجه ی اختلاط و تنوع کاربری ها را در سطح محلات مختلف یک شهر بسنجند .با توجه به اهمیت موضوع در این تحقیق سعی شده است با استفاده از شاخص های سنجش اختلاط کاربری (آنتروپی، هرفیندال-هیرشمن، گیبز-مارتین، سیمپسون و آماره کانونی) به ارزیابی الگوی اختلاط کاربری زمین در شهر آمل پرداخته شود. نتایج تحقیق نشان می دهد نتایج ارزیابی روش های مختلف محاسبه اختلاط کاربری زمین نشان داد از میان پنج روش بررسی شده در این تحقیق برای محلات شهر آمل، چهار روش آنتروپی، هیرشمن-هرفیندال، گیبزمارتین و سیمپسون دارای رابطه و جهتی مثبت با یکدیگر داشته اند و در مقابل مقدار اختلاط کاربری زمین بدست آمده حاصل روش آماره کانونی با چهار روش فوق جهت و رابطه ای معکوس و منفی دارد. همچنین در بحث فاصله از مرکز شهر و مقدار اختلاط کاربری زمین نمودارهای همبستگی نشان داد که در چهار روش آنتروپی، شاخص هیرشمن-هرفیندال، گیبز-مارتین و سیمپسون با نزدیک شدن به مرکز شهر مقدار اختلاط کاهش می یابد؛ و در مقابل محله های پیرامونی حاشیه شهر درجه اختلاط بالاتری دارند این در حالی است که در روش آماره کانونی نزدیک شدن به مرکز شهر مقدار اختلاط افزایش می یابد.
