عامر نیک پور

در طول چند دهه گذشته توسعه ی اختلاط کاربری، تبدیل به یک الگوی برنامه ریزی با اهمیت درکشورهای پیشرفته شده است و به عنوان جزء اساسی درتوسعه ی هوشمند شهرسازی نوین مطرح گردیده است. مفهوم اختلاط کاربری، ترویج شکل پایدار از کاربری ها، واز نظربرنامه ریزان مکانی در واقع وسیله مهمی برای رسیدن به توسعه ی پایدار می باشد . وجود اثرات منفی که سبب اختلال درفعالیت کاربری ها می شود و همینطور اثرات مثبتی که سبب افزایش کارایی فعالیت های شهری می گردد در واقع ضرورت ارزیابی کاربری شهری را بیان می کند. هدف این پژوهش سنجش میزان اختلاط کاربری اراضی شهری در شهرهای ساحلی و بررسی تأثیر نقش متغیرهای شهری در میزان اختلاط شهر ساحلی 01 کاربری این شهرها می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده و مورد مطالعه استان مازندران می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بیشترین میزان اختلاط کاربری را ) وکمترین میزان اختلاط کاربری نیز مربوط به شهرهای نور، نوشهر، ایزدشهر با 1/86درشهر رامسر با ( 𝑟 ) می باشد. کمیت1/10( (ضریب تعیین) نشان دهنده عدم پیش بینی میزان اختلاط کاربری 2 توسط متغیرهای مساحت، جمعیت، تراکم و نرخ رشد جمعیت در این شهرها است. در نتیجه باید گفت هیچ گونه ارتباط خطی بین میزان اختلاط و متغیرهای پیش بینی کننده دیده نمی شود. گرچه همبستگی به دست آمده معنادار نبوده اما بر اساس جهت ضرایب مساحت، جمعیت و تراکم رابطه مستقیم و نرخ رشد جمعیت رابطه معکوسی با میزان اختلاط دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مفهوم اختلاط کاربری اراضی ارتباط مستقیمی با نحوه مدیریت شهری دارد