یکی از نیازهای اساسی و مشترک انسان ها شکل گیری نظام محله ای پایدار است. چرا که توسعه شهرنشینی و روند افزایش جمعیت شهری سبب بروز مسائلی چون استفاده بی رویه از منابع، آلودگی محیط زیست، افزایش ناهنجاری های اجتماعی و مشکلات اقتصادی و کالبدی در سطح جوامع شهری شده است. از آنجا که محله های شهر بجنورد وضعیت مناسبی از پایداری را نشان نمی دهد، پژوهش حاضر با هدف سنجش و مقایسه سطح پایداری محله های بجنورد شکل گرفته است. برای بررسی وضعیت پایداری این شهر، از شاخص های مرتبط با پایداری در زمینه های جمعیتی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، کالبدی بهره گرفته شد. سپس با توجه به تعداد زیاد شاخص ها، از تحلیل عاملی موجود در نرم افزار spss به منظور کاهش تعداد شاخص ها استفاده گردید و در محیط Arc Map، نقشه محله ها از نظر پایداری و ناپایداری ترسیم گردید. نتایج حاصل نشان داد که محله هایی با سطوح پایداری پایین در قسمت های شمالی، شمال غربی و شمال شرقی شهر قرار دارند، این محله ها 42 درصد جمعیت و 98/47 درصد مساحت شهر را شامل می شوند. در مقابل، محله های با سطوح پایداری بالا، بیشتر در بخش مرکزی شهر شکل گرفته اند که این محله ها در مجموع 52/45 درصد از جمعیت و 57/30 درصد از مساحت شهر را در بر گرفته اند.
