در مدیریت زنجیره‌تامین، انتخاب تامین‌کننده مناسب یکی از مهم‌ترین فرآیندهای تصمیم‌گیری برای بهبود رقابت‌پذیری شرکت است. به طور خاص، هنگامی که یک خریدار به انتخاب چندین تامین‌کننده فکر می‌کند، باید موضوع تخصیص سفارش را با انتخاب تامین‌کننده در نظر بگیرد. یکی از رویکردهای متداول در ارزیابی، رتبه بندی و انتخاب تامین‌کننده جهت تخصیص سفارش استفاده از مدلهای تحلیل پوششی دادهها است. هرگاه میزان مطلوبیت همگام با این انتخاب مدنظر باشد، استفاده از رویکرد تعاملی می‌تواند مفید باشد. از این‌رو، در این مطالعه، یک رویکرد بهینه‌سازی چندهدفه تعاملی برای مساله انتخاب تامین‌کننده و تخصیص سفارش پیشنهاد شده است. همچنین، مفهوم مطلوبیت در مدل بهینه‌سازی گنجانده شده است تا اصول مطلوبیت نهایی نزولی را در نظر بگیرد. نتایج به همراه مقایسه آن‌ها با جواب‌های روش‌های وزن‌دهی ارایه می‌شوند. این مطالعه مزیت روش پیشنهادی را این‌گونه نشان می‌دهد که تصمیم‌گیرنده به طور مستقیم میزان مطلوبیت را بررسی کرده و ساختار ترجیحی خود را از طریق راهکارهای بهبود‌یافته نشان می دهد.
