حبیب اله نادری

چکید ه مقدمه: خوداثربخشی، انتظارات و تصورات فرد، در یک موقعیت یا رسیدن به یک تصمیم ارزشمند از طریق فعالی تهای فردی است و این امر محقق نمی شود مگر با داشتن یک شخصیت بهنجار روانی. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مؤلفه های شخصیت بهنجار بر روی باورهای خوداثر بخشی دانشجویان سال چهارم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان قطب آموزش پزشکی کشور بود که در آستانه ورود به دوره کارورزی بیمارستانی و مواجهه واقعی با بیماران بودند. روش: تحقیق حاضر از نوع مقطعی است. جامعه آماری، 100 نفر دانشجوی پزشکی سال چهارم دانشگاه علوم پزشکی تهران و نمونه، شامل 80 نفر از دانشجویان فوق الذکر بوده که به روش تصادفی و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش ابعاد شخصیتی بهنجار هگزاکو فرم کوتاه 60 سوالی، و پرسشنامه خود اثر بخشی شرر ومادوکس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری رگرسیون همزمان، در سطح معناداری استفاده شد. SPSS 0/01 با استفاده از نرم افزار 20 )r= 0/31 ،P< 0/ و وظیفه شناسی ) 01 )r= 0/53 ،P< 0/ یافته ها: یافت ههای مطالعه نشان داد خوداثربخشی با برونگرایی ) 01 رابطه منفی و معن یدار و )r= -0/34 ،0P