حبیب اله نادری

زمینه و هدف: اختلال دو قطبی یکی از شایعترین بیماری های روانی و علل بستری در بخش های روانپزشکی است. به منظور درمان و جلوگیری از عود مکرر این بیماران لازم است اطلاعاتی در رابطه با روش های درمانی من جمله گروه درمانی شناختی رفتاری با تکنیک های مختلف کسب کرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر ایفای نقش بر درمان اختلال دو قطبی است. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. تشخیص اختلال دو قطبی گرفتند و حداقل دو DSM-IVIR آزمودنی ها طبق مصاحبه تشخیصی و بالینی نیمه ساختار یافته مبتنی بر و آزمودنی ها طبق نمره بالایی که در پرسشنامه یانگ (سنجش مانیا) و بک (سنجش افسردگی) . (N: سال از تشخیص آنها می گذرد. ( 61کسب نمودند به دو گروه با مانیای بالا و افسرده بالا انتخاب شدند. هر دو گروه تحت درمان دارویی بوده، گروه آزمایش به جز دارو درمانی10 جلسه گروه درمانی دریافت کرد. پرسشنامه ها ( پس آزمون ) توسط نمونه ها بعد از مداخله درمانی تکمیل شدند. و داده های پژوهشیمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. SPSS با استفاده از نرم افزار آماری 20 یافته ها: یافته های پژوهشی نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش بعد از مداخله ( 10 جلسه درمانی) تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادند در سطح معنی داری 95 ٪ بین میانگین های گروه آزمایش قبل و پس از آموزش در بیماران . (p<0/ دارای اختلال مانیا و افسردگی تفاوت معنی داری وجود دارد ( 000