هدف این مقاله بررسی میزان تاثیر متغیرهای مهم پیشایندی و پسایندی رویکرد به مطالعه دانشجویان بوده است. مدل پیشنهادی روی دانشجویان کارشناسی سه دانشگاه ایران شهید بهشتی تهران، تهران و دانشگاه علم و صنعت اجرا شد. 692 دانشجوی کارشناسی از سه دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران و دانشگاه علم و صنعت با نمونه گیری طبقه ی نسبی انتخاب شدند. به منظور گردآوری دادهها از مقیاس نیازهای بنیادین روانشناختی دسای و ریان( 2000 )، پرسشنامه ادراک از محیط آموزشی داندی(2000 )، انگیزش تحصیلی هارتر( 1980)، سیاهه رویکردها و مهارتهای مطالعه تایت و انویتسل(1979 )، برای سنجش پیامدهای یادگیری از ابزار موفقت تحصیلی پروت و همکاران(2002 )، رضایت تحصیلی ترک زاده و محترم( 1391 ) و رشد 0 تا / مهارتهای اصلی لیزیو و همکاران( 2002 ) استفاده شده است. پایایی از آلفای کرونباخ ابزارها بین 72 0/93 بدست آمد و روایی سازه ابزارها از روش تحلیل عاملی تأییدی بررسی شد. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش توانست حدود 32 درصد از رویکرد سطحی مطالعه و 6 درصد از واریانس رویکرد عمیق مطالعه و 26 درصد از واریانس متغیر پیامدهای یادگیری دانشجویان را تبیین کند. نتایج نشان داد که نیازهای روانشناختی و محیط دانشگاهی، دانشجویان را به استفاده بیشتر از رویکرد سطحی و استفاده کمتر از رویکرد عمیق مطالعه ترغیب میکند. با توجه به نتایج میتوان به موسسات آموزش عالی و دانشگاهها پیشنهاد کرد که با ارتقای سطح نیازهای بنیادین روانشناختی، دستکاری محیط آموزشی، می-توانند استفاده از رویکردهای سطحی و عمیق مطالعه و در نهایت پیامدهای یادگیری دانشجویان کارشناسی را ارتقا دهند.
