هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان متمرکز شفقت بر حساسیت بین فردی و الکسی تایمیا )ناگویی خلقی( دانشجویان با اضطراب اجتماعی بود. روش پژوهش تجربی از نوع آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی روانشناسی دانشگاه مازندران در سالتحصیلی 1398 - 1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه مازندران بودند که بعد از غربالگری به صورت هدفمند 30 دانشجو انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در معرض 8 جلسه درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمانی را دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس اضطراب اجتماعی، پرسشنامه حساسیت بین فردی ) IPSM ( و مقیاس 20 مادهای ناگویی خلقی تورنتو استفاده شده است. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره )مانکوا( با نرم افزار SPSS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز شفقت با کاهش حساسیت بین فردی و کاهش الکسی تایمیا )ناگویی خلقی( در دانشجویان با اضطراب اجتماعی همراه بود ) 01 / 0P< (. براساس یافتههای این پژوهش می توان بیان کرد که درمان متمرکز بر شفقت به عنوان یکی از درمان های مؤثر بر بهبود مشکلات روانشناختی دانشجویان با اضطراب اجتماعی می باشد.
