سابقه و هدف: در حیطه شغلی پدیده استرس و فشار روانی بخش اجتناب ناپذیر زندگی حرفه ای را تشکیل می دهد. در واقع شغل پرستاری با توجه به ماهیت خود، مسائل و مشکلات خاصی را برای شاغلان خود به دنبال دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت زندگی پرستاران بود. روش بررسی: روش این تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش با استفاده از جدول و مورگان شامل 30 پرستار بیمارستان های شهرستان بابلسر بودند که به صورت در دسترس از بین کلیه پرستاران شهرستان بابلسر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (1981) استفاده شد. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین میانگین نمرات فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی پس از کنترل متغیر پیش آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون معنی دار است (p<0.05). این بدان معناست که اثربخشی آموزش مثبت نگری سبب بهبود کیفیت زندگی و کاهش فرسودگی شغلی پرستاران مورد مطالعه شده است. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که در جریان آموزش مثبت نگری پرستاران می آموزند که با ایجاد حس مثبت به سختی های کاری و پرهیز از افکار منفی سطح تاب آوری خود را بالا برده و با بکارگیری آن به عنوان محافظی در برابر خستگی روانی و جسمانی عمل کنند. بنابراین مادامی که افراد نگرش خود را نسبت به کار و محیط شغلی عوض کنند، این عوامل باعث بهبود سلامت جسمانی- روانی و کیفیت زندگی آنان خواهد شد.
