نظام آموزش عالی نوین بر یادگیری و آموزش مبتنی بر شایستگی استوار شده است. در این نوع نظام تأکید اصلی بر پیامدهای یادگیری است که بعد از یادگیری اتفاق افتاده و می بایست قبل از فرایند یادگیری به طور دقیق تعریف شده باشند. رساله با انجام فراتحلیلی از مطالعات 30 سال گذشته در حوزه پیامدهای یادگیری، متغیرهای مهم پیشایندی را برای پیش بینی پیامدهای یادگیری شناسایی کرد و مدل اولیه را طراحی نماید. هدف اصلی مطالعه بررسی تاثیر متغیرهای نیازهای بنیادین روانشناختی، محیط آموزشی، انگیزش درونی، استفاده از رویکردهای سطحی و عمیق مطالعه بر پیامدهای یادگیری دانشجویان بوده است. این پژوهش در دو مرحله اجرا شد. در مرحله اول با مرور پیشینه پژوهشی به فراتحلیل و مرور سیستماتیک مطالعات مرتبط با پیامدهای یادگیری دانشجویان پرداخته شد تا مدل مفهومی براساس شواهد متقن پژوهشی استخراج شود. در مرحله دوم مدل پیشنهادی روی 692 دانشجوی کارشناسی سه دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران و دانشگاه علم و صنعت با نمونه گیری طبقه ای نسبی اجرا شد. به منظور گردآوری داده های موردنیاز در اندازه گیری متغیرهای پژوهش از هفت پرسشنامه و 249 گویه استفاده شده است. یافته های مرحله اول پژوهش فراتحلیل نشان دادکه میانگین اندازه اثر نیازهای روانشناختی، محیط یادگیری، انگیزش تحصیلی و رویکردهای مطالعه بر پیامدهای یادگیری دانشجویان معنی دار بوده است. نتایج بخش بعدی پژوهش نشان دادکه مدل پیشنهادی توانست 26 درصد از واریانس متغیر پیامدهای یادگیری دانشجویان دوره کارشناسی را تبیین کند. کلیه شاخص های برازش الگوی دختران بهتر از الگوی پسران بود. مدل دانشجویان دختر توانست 36 درصد از واریانس پیامدهای یادگیری و مدل دانشجویان پسر تنها 12 درصد از واریانس پیامدهای یادگیری را پیش بینی کرده است. با توجه به نتایج می توان به موسسات آموزش عالی و دانشگاه ها پیشنهاد کرد که برای ارتقای سطح پیامدهای یادگیری دانشجویان ضروری است سطوح رضایت از نیازهای روانشناختی، محیط آموزشی، استفاده از رویکردهای سطحی و عمیق مطالعه را ارتقا دهند. با توجه به این متغیرها در طراحی آموزشی، طراحی برنامه درسی و آموزشی مواد درسی، یاددهی و یادگیری و حتی در ارزشیابی تا اندازه زیادی می توان انتظار رشد و تربیت دانش آموختگانی با دانش عمیق، با اخلاق حرفه ای و نگرش سازنده و با مهارت بالا را داشت.
