پژوهش حاضر، با هدف ارائه الگوی تاثیر سرمایهروانشناختی، رضایت از زندگی، همدلی، احساس گناه و شرمساری با خود بخشایشگری میباشد. جامعه آماری دانشجویان مقطع کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور ساری به تعداد 212 نفربوده است، که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 952 نفر 13 پسر و 51 دختر(، تعیین و سپس با سهم جمعیت هر طبقه در جامعه اجرا شد. ابزارهای گردآوری دادهها ( شامل شاخص واکنشگری بین فردی دیوس ) 9114 (، مقیاس حالت شرم و گناه مارشال، سانفتنز و تانگنی 9115 (، مقیاس خودبخشایگری ول، دی شی و واکینی ) 2228 (، مقیاس رضایت از زندگی، دینر و همکاران ( 9185 ( و پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران ) 2220 ( بود. یافتهها نشان داد که بین ( سرمایهروانشناختی، رضایت از زندگی، همدلی و خودبخشایشگری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش سرمایه روانشناختی، رضایت از زندگی و همدلی، خودبخشایشگری افزایش مییابد. همچنین بین احساس گناه و شرمساری و خود بخشایشگری رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد احساس شرم، همدلی و رضایت از زندگی اثر مستقیمی بر خودبخشایشگری دارند و رضایت از زندگی و همدلی نیز دارای نقش واسطهای بودند.
